Bebeğinize Sarılmanın Yaşam Boyu Olumlu Etkileri mi?
Gerçi Bebeğinize sarılmak için başka bir bahaneye ihtiyaç var mı ki? Varsa bilimi bahane edebilirsiniz.
Bebekle yakınlığın hem anneye hem de bebeğe neşe ve rahatlık getirdiğini biliyoruz. Notre Dame Üniversitesi'nde yapılan bir araştırma, şefkat ve sevgi ile büyüyen bebeklerin aslında sağlıklı ve iyi birer yetişkin olma konusunda kocaman bir şansa sahip olduğunu söylüyor. Sarılma zamanı öyleyse!
Uygulamalı Gelişim Bilimi'nde yayınlanan araştırmada yetişkinlere şu soruları soruldu: Ne kadar fiziksel ilgi gördüler? Dışarıda ve içeride özgürce oynadılar mı? Ev içinde ve dışında bir aile miydiler gerçekten? Aileleri tarafından desteklendiler mi?
Bunların hepsi, psikoloji profesörü Darcia Narvaez'in "gelişen gelişimsel niş(özel alan, hücre)” dediği şeyin göstergesidir. "İnsanlık, yavrularının olgunlaşma programı ile uyumlu olan ilgi yuvasıyla gelişti.” diye açıklıyor.
Bebeğiniz için uygun bir niş oluşturup oluşturmadığınızı merak mı ediyorsunuz? Narvaez, aşağıdakilerin anahtar unsurlar olduğunu söylüyor:
Yatıştırıcı, doğal perinatal (gebeliğin son dönemlerini ve doğumun olduğu zamanları kapsayan dönem) deneyimler
Bebek ağlamadan önce bebeğin sinyallerine duyarlılık da dâhil olmak üzere bebeğin ihtiyaçlarına cevap verme
Bolca emzirme
Bebekle ilgilenenler arasında eğlenceli etkileşimler
Araştırmalar, çocuklukta daha fazla fiziksel sevgi ve etkileşim aldıklarını söyleyen yetişkinleri daha az depresyon ve endişe duymanın yanı sıra başkalarına karşı daha fazla empati ve şefkat gösterdiği sonucunu veriyor. Ancak böyle ilgi ve şefkat gösterilmeden büyüdüklerini belirten yetişkinler, zihinsel sağlıklarının daha kötü olduğunu ve daha fazla sosyal sıkıntı ve daha az empati kurabildiklerini belirtiyor.
Narvaez şöyle açıklıyor: "Araştırmalar, çocuklara ihtiyaç duydukları şeyi sağlamadıklarında, sosyal ve ahlaki kapasitenin azaldığı yetişkinlere dönüştüğünü gösteriyor. Çocuklukta ki bu stres zehrinden dolayı, insanın özündeki iyi şeyler gelişmeye fırsat bulamıyor ve stres yüklü bir kişilik haline geliyor. Oklar kendini gösterdiğinde insanın şefkatli olması zordur. Etrafımızda bu şekilde demoralize olmuş birçok yetişkin görmemiz mümkün.”
O halde ne bekliyoruz, sarılalım yavrularımıza